Republika jednopartyjna (Komunistyczna Partia Wietnamu) z jednoizbowym parlamentem – Zgromadzeniem Narodowym (głosowanie powszechne, pięcioletnia kadencja). Głową państwa jest prezydent wybierany przez parlament spośród jego członków, na pięcioletnią kadencję. Władzę wykonawczą sprawuje rząd, z premierem na czele.
Konstytucja została uchwalona 15 kwietnia 1992. Zgromadzenie Narodowe składa się z 498 posłów (458 członków Komunistycznej Partii Wietnamu, 40 posłów niezależnych). Powołuje rząd i prezydenta.
Według Amnesty International rządząca partia stosuje masowe represje wobec opozycji, ograniczona jest wolność słowa i zgromadzeń. Według uciekinierów więźniowie są wykorzystywani do pracy przymusowej. Powszechne są naruszenia praw pracowniczych i praw człowieka.
Realizowana w Wietnamie polityka społeczna obejmuje zabezpieczenie społeczne, ochronę zdrowia i politykę oświatową. W ramach zabezpieczenia społecznego są wypłacane renty i emerytury oraz zasiłki chorobowe i z tytułu śmierci. Podstawowa opieka medyczna jest bezpłatna, a od 1990 rząd wprowadził system opłat za hospitalizację; również od 1990 działa w Wietnamie 5 prywatnych klinik; 1997 w Wietnamie było 13,3 tys. szpitali, dysponujących 197,9 tys. łóżek oraz 32,9 tys. lekarzy; na 100 tys. mieszk. przypadało 48 lekarzy; wydatki państwa na ochronę zdrowia 2000 wynosiły 3,4% wydatków budżetowych. Od 1976 na całym terytorium Wietnamu obowiązuje jednolity system szkolny; nauka jest bezpłatna i obowiązkowa dla dzieci w wieku 6–11 lat; kształcenie w szkole podstawowej trwa 5 lat, w średniej — 7 lat. Szkoła średnia jest 2-stopniowa i obejmuje 2 cykle nauczania: 4 + 3 lata; szkolnictwo jest państw.; 1989 otworzono pierwszą prywatną szkołę w Hanoi — Thang Long College; poziom alfabetyzacji wśród osób dorosłych powyżej 15. roku życia — 94%, w tym wśród kobiet 92,3%.